اصفهان در عهد غزنویان

در سال 420 هجری مجدالدوله دیلمی که از شّر لشگریان خویش ایمن نبود به سلطان محمود غزنوی متوسل شد و محمود که منتظر چنین فرصتی بود. علی حاجب را به ری فرستاد و دستور داد که مجدالدوله را دستگیر نماید سپس خود او نیز در ربیع‌الاخر سال420 به ری رسید و قریب یک میلیون دینار وجه نقد و پانصد هزار دینار جواهرات مجدالدوله را تصرف خود گرفت. حکومت اصفهان در این تاریخ با علاء‌الدوله کاکویه بود و او چون دید که محمود به ری و قزوین دست یافته و به ممالک او هم نظر داد، پیشدستی نمود و در اصفهان به نام سلطان محمود غزنوی خطبه خواند. محمود هم معترض او نشد و علاء‌الدوله همچنان در حکومت ولایت خود باقی ماند.پس از مراجعت محمود پسرش مسعود به اصفهان حمله برد و آنجا را از دست علاأ‌الدوله بیرون آورد و از جانب خود کسی را به حکومت اصفهان گماشت و به ری برگشت، امّا مردم اصفهان برگماشته مسعود شوریدند و او را کشتند و مسعود بار دیگر از ری به اصفهان آمد و به کشتار مردم اصفهان دست زد و قریب به پنجاه هزار نفر از مردم را کشت و مجددا" شهر را تحت امر خود درآورد و علاء‌الدوله فراری و متواری شد. در این حمله اصفهان غارت شده و بسیاری از عمارات آن نیز خراب گردیده است.